نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
دکتری علوم سیاسی و عضو هیأت گروه علوم سیاسی دانشگاه یاسوج
چکیده
این مقاله با تکیه بر متغیر واسط زبان، به بررسی رابطه میدان گفتمانی رسانه‌ای غرب و گفتمان خود ـ دیگرساز شرق‌شناسی در ارتباط با ایران می‌پردازد. با بهره آزادانه از مفاهیم نظریه زبانی بوردیو و نیز تحلیل گفتمان انتقادی می‌توان گفت میدان گفتمانی رسانه در غرب متأثر از میدان گفتمانی سیاسی بوده و سوژه رسانه‌ای غرب نه سوژه‌ای خودمختار بلکه محصور گفتمان غالب در این جوامع در مورد ایران پساانقلاب است. بررسی نمونه‌هایی از متن‌های سرمقاله‌های نشریه‌ها و مستندهای سیاسی برجستة رسانه‌های غربی نشان می‌دهد میدان رسانه‌ای همسو با میدان سیاسی، زبانی برجسته‌سازی‌شده را بازتولید و منتشر می‌کند و مفاهیم و گزاره‌های آن همان «بازار زبانی» گفتمان ریشه‌دار شرق‌شناسی را از رهگذر مفصل‌بندی دال‌های جدیدی چون تروریسم، سلاح هسته‌ای، غیر دموکراتیک بودن و... بازتولید می‌کند. حاصل آنکه در این میدان نیز گفتمان مسلط سیاسی غرب، «هویت خود را از رهگذر زبان منتشر و ایران را به مثابه «دیگری» غرب بازنمایی و طرد می‌کند.
کلیدواژه‌ها
)