نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکترای جمعیت‌شناسی دانشگاه تهران، پژوهشگر مؤسسه مطالعات و مدیریت جامع و تخصصی جمعیت کشور
2 استادیار جمعیت‌شناسی، گروه جامعهشناسی دانشگاه کردستان
چکیده
با توجه به سکونت نیمی از جمعیت کشور در استانهای مرزی و اهمیتی که از لحاظ امنیتی برای کشور دارند، شناخت فرایند مهاجرت در این استانها برای سیاستگذاران جمعیتی و اجتماعی ـ اقتصادی اهمیت دارد. مهاجرت به سبب پیامدهای زبانی، اجتماعی، فرهنگی و روانی‌اش، هویت و ارزش‌های مهاجر را دستخوش تغییر می‌سازد. هدف این مقاله، بررسی روند و الگوهای مهاجرت در استانهای مرزی کشور طی دو دهه‌ی اخیر است. روش تحقیق، توصیفی و مبتنی بر تحلیل آماری دادههای سرشماری است. نتایج پژوهش نشان میدهد که جریان مهاجرت در استانهای مرزی روند کاهش داشته و الگوی غالب، افزایش مهاجرت‌های بروناستانی است. هم‌چنین، روندهای مهاجرت حاکیست که استانهای خوزستان، کرمانشاه و سیستان و بلوچستان از قطب‌های اصلی مهاجرفرست، و بوشهر، گیلان، مازندران و هرمزگان از قطب‌های اصلی مهاجرپذیر هستند. به‌طورکلی، با توجه به حجم انبوه جمعیت در سن کار، سطح پایین توسعه، میزان بالای بیکاری و کمبود فرصت‌های شغلی، مهاجرت بهویژه از نوع بروناستانی افزایش یافته است.
کلیدواژه‌ها
)