نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری آینده‌پژوهی، دانشگاه تهران
2 دکتری مدیریت دولتی‌گرایش خط‌مشی‌گذاری عمومی دانشگاه‌تهران، استاد تمام دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران
3 دکتری مدیریت سیاست‌گذاری عمومی دانشگاه تهران، استادیار دانشکده مدیریت دانشگاه تهران
چکیده
این نوشتار، براساس تفسیری نظرورزانه مترصد پاسخ به این سؤال است که آیا تصاویر آینده می‌توانند هویت‌ساز باشند؟ به لحاظ استعاری، جان مایۀ کلام، اشاره به مقصد مشترک مسافران یک وسیلۀ نقلیه، به جای تأکید بر همسانی مسافران آن است، جامعه‌ای که بسان یک کشتی در مسیری قرار دارد و هویتش را نه از یکسانی نژاد، زبان، مشترکات فرهنگی و تاریخی مسافرانش، بلکه از مقصد مشترک آنها می‌گیرد. هم‌چنین بحث خواهد شد که این خوانش جدید از هویت که آن را هویت مقصد نام نهاده‌ایم، در روزگار کنونی که تغییر، شاخصۀ ثابت آن است و دگرگونی‌های نسلی، نو به نو بر جامعه تحمیل می‌شوند، چه به لحاظ سازش با اقلیم جوامعِ در حال گذار، مانند جامعۀ ایرانی و چه به لحاظ مشارکت دادن جوانان در ساخت آن، از قابلیت انسجام‌بخشی و هویت‌آفرینی بالایی برخوردار است.
کلیدواژه‌ها
)