نویسنده
استادیار علوم سیاسی دانشکده روابط بین الملل
چکیده
این مقاله پس از تبیین نگرش بدبینانه به جهان‌گرایی به‌عنوان پروژه‌ای تحمیلی و تلقی خوش‌بینانه از جهانی‌شدن به‌عنوان فرآیندی تعمیمی، به بررسی آثار مثبت و منفی آن بر هویت ملی براساس فرضیه «یکپارچگی در عین گسل» می‌پردازد. افزایش همکاری، تعامل، تبادل، تعادل، تحمل، انعطاف، ظرفیت، تکثرپذیری و باز تولید آگاهی‌های بشری و ارتقای امکانات میانجیگرانه هویت‌های ملی را می‌توان از جمله آثار مثبت جهانی‌شدن دانست. در زمره آثار منفی جهانی‌شدن نیز که موجبات تضعیف هویت ملی را فراهم می‌آورد، می‌توان به مواردی از قبیل افزایش تعارضات ساختاری و دوگانگی هویتی، یکسان‌سازی فرهنگی و تقویت گرایش‌های گریز از مرکز اشاره کرد. در پایان راهکارهایی برای تبدیل چالش‌ها به فرصت‌ها از طریق «مدیریت تغییر» ارائه شده است.
کلیدواژه‌ها
)