سخن سردبیر

نویسنده

چکیده

مباحث نظری “گفت‌وگو” با نام‌ هابرماس و متفکرین نسل دوم مکتب فرانکفورت گره خورده است. این دسته از صاحب‌ نظران متأثر از دیدگاه دیلتای و ریکرت، قائل به تفکیک علوم انسانی از علوم طبیعی بوده و معتقدند روش علوم انسانی با علوم دیگر متفاوت است و اصولاً عقل ابزاری در حیطه علوم انسانی کارایی چندانی ندارد و رهیافت شیء‌ا‌نگارانه علوم اثباتی قادر به تحلیل مسائل انسانی نمی‌باشد. روابط انسانی از جنس کنش ارتباطی است و بنابراین حقیقت در این حوزه باید ساخته و پرداخته شود، اما حقیقت در علوم انسانی بوجود نمی‌آید، مگر از طریق تفاهم بین‌الاذهانی و تفاهم بین‌الاذهانی حاصل نمی‌گردد، مگر به کمک ابزاری به نام گفت‌‌وگو.