نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 استاد جغرافیای سیاسی، دانشگاه تربیت مدرس
2 دانشجوی کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی، دانشگاه تربیت مدرس
چکیده
دولت یکپارچة ایران، که به دست صفویه تأسیس یافت، وجود خود را مدیون جماعتی از مردان است که بر اساس عقاید و افکار مذهبی شکل گرفته بود. در واقع، شیوخ صفوی در طول سال‌های متمادی، برای خود مریدانی فراهم کرده بودند که خاضعانه از آنها حمایت میکردند. آنها بار دیگر هویت ایرانی را، در پی گذشت چندین قرن از امپراطوری ساسانی، به دست شاه اسماعیل و با تشکیل آرمان سیاسی تشیع در دل فرهنگ و جامعة ایرانی و سازمان‌دهی همة اقوام ایران‌زمین در چهارچوب آن، بنیان نهادند. در این میان، دولت صفوی با توجه به ساختار نوین، موقعیت حساس و وزن ژئوپلیتیکی‌اش(1)، هم در قبال رقبای قدرتمند خود از توان عملیاتی قابل توجهی برخوردار بود و هم به شدت از آنها تأثیر می‌پذیرفت. در واقع، همین موقعیت ژئوپلیتیکی بود که دولت صفوی را وارد عرصة رقابتهای جهانی و منطقهای کرد؛ به طوری که دولت‌های اروپایی سعی کردند برای کاستن از فشارهای دولت عثمانی در اروپا، با دولت صفوی همکاری راهبردی داشته باشند. این مقاله، ضمن بررسی خانقاه و خاندان صفوی، بررسی جغرافیای سیاسی کشور، مطالعة ماهیت دولت صفوی و تحلیل ژئوپلیتیکی روابط خارجی آن، پاسخگوی این سؤال است که نقش دولت صفوی در تکوین و تثبیت هویت ایرانی معلول چه عواملی بوده است؟
کلیدواژه‌ها
)